PECULIAR: ‘IK HEB EEN GEDICHTENBUNDEL UITGEGEVEN’

Op Oostpoort zit een echte dichter en zijn naam is Peculiar (20). Hij begon zeven jaar geleden in Nigeria met dichten en vond in Amsterdam een inspirerende begeleider die hem verder hielp. “Ik schrijf graag over emoties.”

“Mijn eerste gedicht schreef ik toen ik dertien was. Een vriend had me gevraagd om iets speciaal voor zijn vriendin te schrijven. Ik schreef het in het Engels, want mijn eigen taal, de taal van mijn stam, beheers ik niet zo goed. Dat maakt het moeilijker om een goed gedicht te schrijven. Mijn prefect, een oudere leerling die allerlei schooltaken vervult, las dat gedicht en was enthousiast. Ze zei: waarom schrijf je niet elke dag iets? Ik schreef toen nog op kladpapier, ik was er niet echt serieus mee bezig. Maar zij schreef mijn gedichten over in een mooi boekje.

Na twee jaar schrijven ben ik met ons gezin naar Nederland gekomen. Na schooltijd ging ik vaak naar Jav’Art, een jongerencentrum hier in Oost. Daar begeleidt schrijver en filosoof Ken Mangroelal mij. Hij heeft me geleerd hoe gedichten in elkaar zitten, technische kennis over ritme. Of dat je in een gedicht maar één metafoor moet gebruiken. Anders wordt het verwarrend. Ik heb heel veel dingen van Ken geleerd. Vroeger was ik niet echt een dichter, ik schreef gewoon.”

Emoties

“Mijn gedichten zijn vrij persoonlijk. Verdriet en boosheid vind ik mooi om over te schrijven. Dat zijn emoties die vaak voorkomen en die veel mensen voelen. Ik ga mijn boosheid ook beter begrijpen door erover te schrijven. Je schrijft het van je af, dan ben je het kwijt. Ik ben echt een nachtmens. Soms krijg ik om één uur ’s nachts een idee en dan wil ik er meteen mee aan de slag. Dan kan ik in een nacht een heel verhaal schrijven.

Bij Jav’Art zeiden ze: misschien is het een goed idee om een bundel van je gedichten te maken. Ook leuk om later nog eens naar te kijken. Ken heeft me geholpen om ongeveer veertig gedichten te selecteren. De titel is Poems to dye the tide. Schrijven zie ik als een hobby, niet als een carrière. Het verpest het genieten van schrijven, als je het voor geld moet doen. Nu er is geen onderwerp, geen verplichting en geen deadline. Ik doe gewoon wat ik wil, ik voel me vrij.”

NATAL: ‘IK WIL GRAAG IEDEREEN HELPEN’

Op Oostpoort zitten veel bijzondere leerlingen: neem Natal (17). Ze werd geboren in Syrië, woonde lang in Canada en is nu 2,5 jaar in Nederland. “Ik vind het heel mooi om met oudere mensen om te gaan.”

 “Ik doe vrijwilligerswerk in het Odensehuis in Amsterdam-Zuid. Dat is een plek voor mensen met beginnende dementie of geheugenproblemen, mantelzorgers, hun familie en vrienden. Mijn moeder werkt daar ook als vrijwilliger. Ik ga niet elke week, want ik heb ook school, toetsen en sport. Maar ik ga er wel vaak naartoe. Meestal kijk ik naar het weekschema en dan pik ik er een activiteit uit. Of ik loop gewoon even binnen, ze zijn altijd open. Heel veel mensen die daar komen hebben Alzheimer of dementie, dus je moet heel rustig zijn. Gewoon go with the flow, dat werkt het beste. Ze zeggen ook heel vaak dingen die ze al gezegd hebben, dus je moet echt geduld met ze hebben, anders werkt het niet.

Ik help met alles wat ze daar organiseren, zoals schilderen, dansen of muziek maken. We hebben bijvoorbeeld een silent disco gehouden, iedereen kreeg een koptelefoon op. We hebben de muziek opgesteld en nummers van vroeger gedraaid. Iedereen voelde zich vrij om te dansen. Ze hebben ook zelf muziek gemaakt, met gitaar, piano en drums. En er was eten, dat hadden mijn moeder en ik samen met een aantal andere mensen gemaakt. Het was één groot feest.”

Kinderarts

“Ik vind het heel mooi om met oudere mensen om te gaan. Je krijgt er veel voor terug. Gezelligheid bijvoorbeeld. En ik vind het ook fijn dat ze Nederlands tegen me praten. Dat helpt mij om mijn Nederlands te verbeteren. Het is leuk om hun verhalen te horen. Ze herkennen misschien hun eigen kinderen niet meer, maar ze vertellen nog wel van alles over wat ze vroeger hebben meegemaakt. Ze vinden het fijn als er iemand naar ze luistert, als ze aandacht krijgen.

Later wil ik graag kinderarts worden, want ik hou heel veel van kinderen. Op dit moment babysit ik en ik pas ook op kinderen. Ik ga eerst geneeskunde of psychologie studeren en me later specialiseren in kinderen. Dan wil ik bij het Rode Kruis gaan werken en naar andere landen gaan. Veel kinderen hebben te maken met oorlog, met honger of met misbruik. Die kinderen wil ik heel graag helpen.”

SOFIA: ‘ER KOMEN ALTIJD WEER NIEUWE STERREN BIJ, FASCINEREND!’

Op Oostpoort zitten veel bijzondere leerlingen. Neem Sofia (13), die zich al jaren bezighoudt met een niet alledaagse hobby: ze bestudeert het sterrenstelsel. “Er is heel veel over sterren bekend, maar heel veel ook niet.”

“Als kind vond ik het al leuk om sterren te tekenen, maar toen ik voor mijn negende verjaardag een boek kreeg over het universum, dacht ik meteen: wow! Vanaf dat moment wilde ik álles weten over sterren en supernova’s. Een supernova is een ster die explodeert. En daar komen dan weer miljoenen andere sterren uit voort. Mijn favoriete ster is ook een supernova, Butterfly Nebula. Die is heel mooi geëxplodeerd, in twee stukken, met vleugels aan de zijkanten. Een soort vlinder dus. De bron geeft heel veel licht, allerlei soorten kleuren en regenbogen. Het fascinerende van sterren is dat er heel veel over bekend is, maar heel veel ook niet.

Ik heb zelf geen sterrenkijker, maar ik heb wel op vakantie in Italië een expeditie gedaan. Toen heb ik met een professionele kijker allerlei sterren gespot. Maar in Nederland kun je ook heel mooi sterrenkijken, hoor. Vooral op het strand, daar is het vaak minder bewolkt dan in de stad. Droomplekken zijn voor mij zijn Bali en Antarctica. Bali omdat het een mooi klimaat heeft en het in de tropen vaak helder is. Daar heb je veel expedities en kun je goed sterren spotten. Antarctica lijkt me ook cool. De minst vervuilde plek op aarde, daar moet je de sterren wel goed kunnen zien.”

Raadsel

“De zon is voor mij het grootste raadsel. De zon is een heel grote ster waar we eigenlijk nog niet zoveel vanaf weten. Omdat hij te heet is om dichtbij te komen. Ik ben benieuwd hoe de zon precies in elkaar zit en waarom hij zo heet is. Ik ben mijn passie voor het sterrenstelsel steeds verder aan het uitbreiden. Het begon met een werkstuk in groep 6 en nu maak ik verhalen en ben ik ook bezig met een boek over sterren. Ik wil graag vwo doen, want dan kan ik naar de universiteit, om wetenschapper te worden. Het is belangrijk dat we meer te weten komen over ons sterrenstelsel. Je hebt heel hete sterren en heel koude sterren, maar wellicht zijn er ook wel sterren die daar tussenin zitten. Daar kunnen we misschien wel op leven. Dat vind ik een heel fascinerend idee.”

GABRIEL: ‘THE BEATLES ZIJN VOOR MIJ EEN GROTE INSPIRATIEBRON’

Op Oostpoort zitten veel bijzondere leerlingen: Gabriel (13) bijvoorbeeld. Muziek is zijn passie, luisteren én maken. In de pauzes en na schooltijd is hij bijna altijd in het muzieklokaal te vinden. “Ik ben voorzichtig bezig met eigen liedjes componeren.”

“Muziek zit bij ons in de familie: mijn opa speelde Spaanse gitaar en mijn oma was flamenco danseres, zo hebben ze elkaar ook leren kennen. Mijn vader speelt piano en keyboard en zelf heb ik thuis een gitaar, een elektrisch drumstel en een keyboard. Ik heb vier jaar drumles gehad en nu heb ik al vier gitaarles. Van oorsprong ben ik linkshandig, net als Paul McCartney en Jimi Hendrix, twee van mijn idolen. Maar een half jaar geleden ontdekte ik dat rechtshandig spelen makkelijker was voor mij. Ik zat vrij snel weer op mijn oude niveau, ik wist natuurlijk al hoe alles werkte op een gitaar. Nu leer ik nog vooral dingen spelen, maar ik ben ook voorzichtig bezig met eigen liedjes componeren. Op school ga ik in de pauzes of na de lessen vaak naar het muzieklokaal. Dan maken we samen muziek en dan gebeuren er mooie dingen. Ik ben bijvoorbeeld een groot reggae fan. Hoe tof is het dan dat je hier ineens staat te spelen met kinderen uit Jamaica? Die zijn met reggae opgegroeid, daar kan ik veel van leren.”

The Beatles

“Mijn vader had veel platen, ik ben echt met vinyl opgegroeid. Ik word ook heel rustig van zo’n naaldje op zo’n draaiend plaatje. Ja, ik ben fan van oude dingen, van vintage. Laatst is mijn opa verhuisd en toen kwam ik in zijn oude huis snaren tegen die de Beatles ook gebruikten. Ik ontdekte een schatkamer vol vintage dingen waarvan ik niet wist dat hij dat had. The Beatles zijn voor mij een grote inspiratiebron, ik was bijna negen toen ik ze ontdekte. Hey Jude heeft toen wel een snaartje geraakt. En toen ik Hello goodbye hoorde, dacht ik: dit is mijn band. The Police vind ik ook een heavy band, zij waren toen heel vernieuwend. Hun drummer, Stewart Copeland, is mijn grote voorbeeld: een geniale drummer, met allerlei gekke ritmes. Zoals hij Roxanne speelt, echt uniek. Ja, het zou mooi zijn als ik later ook iets met muziek kan doen: in een muziekwinkel werken, of artiest worden. Maar het kan ook iets heel anders worden: wie weet word ik wel bioloog.”

MICA: ‘IK SPREEK ZEVEN TALEN’

Op Oostpoort zitten veel bijzondere leerlingen: neem doorzetter Mica (17). Ze werd geboren in Pakistan, woonde lang in Spanje en is nu bijna drie jaar in Nederland. “Het maakt niet uit of je iets kunt, het gaat erom dat je iets wilt”.

“De eerste jaren van mijn leven woonde ik met mijn moeder in Pakistan. Toen zijn we naar mijn vader in Barcelona gegaan, waar ik tot mijn veertiende heb ik gewoond. Eind 2020, in coronatijd, ben ik met mijn ouders en drie broertjes naar Nederland gekomen. Mijn vader had daar geen werk meer en ik was al zes maanden niet naar school geweest. Eerst ging ik naar de opvangklas, toen naar de schakelklas en nu zit ik in 4 havo. Ik heb in anderhalf jaar Nederlands geleerd. Ik spreek het misschien nog niet perfect, maar ik begrijp alles en ik kan altijd antwoord geven. Naast Nederlands spreek ik nog zes talen: Urdu, Hindi, Punjabi, Spaans, Catalaans en Engels. Ja, ik heb een talenknobbel.”

Podcast

“In Spanje was ik een stil meisje, een beetje een nerd. Ik concentreerde me op mijn studie en ik had geen vrienden. Dat voelde gewoon slecht. Maar toen ik hier kwam, begon ik te groeien, letterlijk en figuurlijk. Ik begon over alles na te denken. Wie zegt er eigenlijk dat het slecht is om een nerd te zijn? Of om iets te worden? En als ik vrienden wil, waarom maak ik ze dan niet? Ik wilde heel graag naar 4 havo, maar mijn Nederlands en wiskunde waren niet goed genoeg. Toen ben ik heel veel gaan lezen en met andere kinderen gaan praten. Nu heb ik heel veel vrienden en twee goede vriendinnen van wie ik met heel mijn hart houd. En de havo? Het gaat er niet om of je ergens goed in bent, maar of je iets graag wilt. Als ik iets niet kan of niet begrijp, maar ik wil het wel graag, dan zorg ik gewoon dat ik het kan en ga begrijpen. Dat zelfvertrouwen heb ik. Elke ouder hoopt dat zijn kind dokter of ingenieur wordt, of iets in de ICT. Maar ik heb ook mijn dromen. Ik wil later iets met bedrijfskunde doen en mijn eigen merk hebben. En ik wil een podcast maken over emotionele en mentale gezondheid. Iets voor mensen betekenen, iets aan hun leven bijdragen. Zodat ze denken: als zij het kan, dan kan ik het ook.”